Dolina Bobru i otaczający ją park krajobrazowy o tej samej nazwie to jeden z wielu pięknych obszarów Dolnego Śląska – zdecydowanie warty obejrzenia z psem. Jest tu wszystko co lubimy najbardziej – góry, zamki, piękna architektura i mnóstwo przyrodniczego piękna. Troszkę dziwi brak masowej turystyki na tym obszarze, bo to co ten teren ma do zaoferowania wykracza znacznie poza lokalne atrakcje. Śmiem także stwierdzić, że południowo-zachodni skrawek Polski powinien zostać naszą turystyczną wizytówką.
Rzeka Bóbr ma swoje źródła w Czechach na wysokości 780 m n.p.m. na Bobrowym Stoku. Dość szybko zawraca do Polski, na północ. Za Ciechanowicami skręca na zachód i przedziera się głęboką, przełomową doliną między Rudawami Janowickimi a Górami Kaczawskimi, która kończy się w Janowicach Wielkich. Następnie przecina Kotlinę Jeleniogórską, by potem skręcić na północny zachód. Dolina Bobru ma także drugi przełomowy odcinek między Pogórzem Izerskim a Górami Kaczawskimi. W okolicach Pilchowic skręca i płynie, już nieco leniwiej jako rzeka nizinna, dalej na północ.
Park Krajobrazowy Doliny Bobru obejmuje najciekawsze fragmenty doliny rzeki – o długości około 42 km – od Jeleniej Góry poprzez Pilchowice, Wleń po Lwówek Śląski. Jest obszarem ochrony flory i ekosystemów nieleśnych parku i jego otuliny, położony jest w zlewni rzeki Bóbr. Utworzono go dla ochrony nie tylko dziedzictwa przyrodniczego, ale także wartości historycznych.
No dobra, jest piękna rzeka, są lasy, doliny i wzgórza, nawet jakieś zamki. Ale co tam robić z psem?
Dolina Bobru – co robić tu z psem?
Nasze propozycje wypraw w okolicach Parku Krajobrazowego Doliny Bobru:
- Jezioro Pilchowickie – wokół jeziora z psem – opuszczony wiadukt
- Jezioro Pilchowickie – wokół jeziora z psem – Kapitański Mostek
- Po Jeziorze Pilchowickim z psem
- Wleń z psem
- Lwówek Śląski i Szwajcaria Lwówecka z psem
- Borowy Jar – Dolina Bobru z psem
- Spływ Bobrem Nielestno – Lwówek Śląski z psem
Jezioro Pilchowickie
To największe jezioro na Bobrze i niewątpliwie duża atrakcja turystyczna. Ma 4 km długości i do 400 m szerokości. Powstało w celach retencyjnych, a wody jego miały zasilać hydroelektrownię. Samo założenie powstało w 1902 roku, a prace trwały 10 lat. Specjalnie dla budowy tamy i hydroelektrowni poprowadzono przez góry linię kolejową oraz zmieniono nurt Bobru tak, że na czas budowy płynął wykutą w skale sztolnią. W 1912 roku hydroelektrownia była cudem techniki i zdobyła rozgłos w całej Europie. Kamień węgielny osobiście wmurował cesarz Wilhelm II. W 1945 roku SS zaminowało zaporę z zamiarem wysadzenia jej w powietrze i zalania Wlenia i kilku innych miejscowości. Ten plan na szczęście się nie ziścił, ponieważ przeciwstawił się temu twórca zapory – inżynier Bachmann.
Linia brzegowa jeziora jest bardzo urozmaicona, posiada liczne półwyspy i zatoki. To znacznie utrudnia obejście całego jeziora dookoła. Największa zatoka Strzyżowiecka usytuowana jest w południowo-wschodniej części akwenu. Zatoka ta ma najłagodniejsze brzegi, dlatego też właśnie tam znajduje się slip do spuszczania łodzi na wodę (50.955377, 15.663997). Pozostałe brzegi są z reguły wysokie i strome, kamieniste lub skaliste, porośnięte lasem. Bezpośrednio nad jeziorem nie ma żadnych miejscowości poza kilkoma ośrodkami turystyki wodnej. Polecamy dwie trasy spod zapory, które są miłym spacerem po okolicy z naprawdę widowiskowymi miejscami.
1. Wycieczka wokół jeziora Pilchowickiego – opuszczony wiadukt
Start i koniec: Parking przy zaporze Pilchowickiej (50.965245, 15.643315)
Nasza miejscówka, umiejscowiona bezpośrednio pod zaporą, pozwoliła nam dość dogłębnie poznać okolice jeziora jak i zapory. Dwie wspomniane trasy rozpoczynamy w miejscu, gdzie spacerem na górę zapory z Tartaku nad Bobrem można wejść szlakiem żółtym.
Na pierwszą wycieczkę zapraszamy nad wiadukt. Trasa wiedzie na północny-wschód od zapory, niebieskim szlakiem turystycznym (wariant głównego szlaku sudeckiego), który od zapory pilchowickiej biegnie wygodną drogą powstałą na dawnym torowisku kolejki z czasów budowy.
Tuż przed mostem, na naszej trasie, znajduje się przystanek kolejowy Pilchowice Zapora (50.968610, 15.654611). Dziś nieczynny, powstał on na skalnej półce wykutej w stromym zboczu, podpartej od strony jeziora, żelbetowymi arkadami. Są one widoczne od strony zapory nad powierzchnią wody. Niezwykle urokliwy budynek stacji ma konstrukcję ryglową, tak typową dla wielu budowli na tej linii. Mieścił kiedyś kasę, poczekalnię i bufet.
Powstał w czasie budowy zapory jak i hydroelektrowni. Miał za zadanie umożliwić transport materiałów budowlanych.
Kolej Doliny Bobru (Bobertalbahn) czyli odcinek linii z Jeleniej Góry do Lwówka Śląskiego z uwagi na duże zróżnicowanie terenu wymagał organizacji i sporych nakładów pracy. Trzeba tu było wykuć tunele oraz postawić szereg murów oporowych, mostów i wiaduktów. Jednym z piękniejszych obiektów inżynieryjnych jest wiadukt kratownicowy nad Jeziorem Pilchowickim. Powstał w latach 1905-1906 i do dziś należy do najwyższych mostów kolejowych w Polsce. Ma 135 m długości i wznosi się ok. 40 m nad dnem doliny. Zawieszony jest na 2 podporach z piaskowca. Ruch pociągów na opisanej linii kolejowej 283 został wstrzymany z uwagi na jej zły stan techniczny. Ostatni przejazd tą trasą odbył się w 2016 roku pociągiem specjalnym o nazwie „Ostatni Leniwiec”. Niedawno pojawiły się niepokojące plotki o możliwości wysadzenia tego mostu. Mamy nadzieję, że to jedynie plotki, bo wiadukt robi niesamowite wrażenie i warto go zachować. Może w przyszłości także wznowić trasę 283 by móc podziwiać uroki tego rejonu z okna pociągu.
2. Dookoła Jeziora Pilchowickiego – część zachodnia i Kapitański Mostek
Na pewno wielu z Was już teraz pyta – a czemu nie wejść na zaporę skoro jest na wyciągnięcie ręki. Otóż można, można także po zaporze jechać samochodem jeśli jest taka konieczność. Polecamy się po niej przejść w drodze do punktu widokowego po drugiej stronie jeziora – Kapitańskiego Mostku.
Zapora na jeziorze Pilchowickim robi wielkie wrażenie, zwłaszcza że wygląda jakby powstała w średniowieczu. Ten sam budulec – kamień piaskowcowy – został wykorzystany do budowy wielu zamków w okolicy. Po dziś dzień jest najwyższą w Polsce zaporą z kamienia. Wymiary zapory na swój czas (początek XX w.) były imponujące: długość u podstawy -120 m, a u korony 290 m, wysokość muru zapory – 62 m oraz możliwość zgromadzenia przez zbiornik ponad 50 mln metrów sześciennych wody. Tak jak i innym zaporom na Bobrze tej towarzyszy hydroelekrownia (jest ich kilka – Bobrowice I,II,III oraz Pilchowice I, II) pracująca nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat.
Po około godzinnym spacerze dolnośląskim lasem i brzegami jeziora dojdziemy do zboczy góry Stanek (350m. n.p.m.), gdzie znajduje się punkt widokowy Kapitański Mostek (50.950782, 15.637612). Z tego miejsca możemy zobaczyć ujście rzeki Kamienicy do Jeziora Pilchowickiego oraz rozległy widok na Pogórze Izerskie niestety dość osłonięty drzewami. Miejsce to jest oddalone od pobliskich miejscowości i panuje tu nieprawdopodobny spokój. Według legendy pobliskie skały stanowiły siedzibę skrzatów i dobrych duszków.
Wrócić możemy tą samą trasą albo wybierając szlak żółty na północny zachód, przez wieś Pokrzywnik i dalej w kierunku zapory.
3. Pływanie sprzętem wodnym po Jeziorze Pilchowickim z psem
Jezioro Pilchowickie nadaje się do pływania kajakiem oraz łódkami. Najlepsze miejsce do wodowania własnego sprzętu znajduje się na południu zbiornika (50.955249, 15.664295). Brzegi są tu łagodne i można spokojnie dojechać samochodem.
Trasę można sobie obrać wg możliwości oraz pogody –pływanie po większych zbiornikach wodnych w czasie wiatru kajakiem może przysporzyć utrudnień, z kolei pływanie łódką (żaglową) bez wiatru również będzie problematyczne.
Co zobaczyć dookoła zbiornika? Można podpłynąć w kierunku rzeki Bóbr, koło wiaduktu kolejowego (a także pod wiaduktem), podziwiać różne rodzaje brzegów (im bliżej zapory, tym są bardziej strome), popłynąć w pobliże ujścia rzeki Kamienicy do Bobru. Na taką wycieczkę można poświęcić kilka godzin. Pamiętajmy, że do samej tamy podpływać nie można – powinniśmy zachować dystans 200m od niej.
Ale nie samo jezioro i lasy są atrakcją tego terenu. Trzy ośrodki miejskie związane z doliną Bobru – Jelenia Góra, Wleń i Lwówek Śląski – to urokliwe miasta, które oprócz lokalizacji dookoła parku krajobrazowego mają też długą tradycję i średniowieczne rodowody. W dolinie Bobru nie brakuje również zamków i dworów, które otoczone są krajobrazowymi założeniami parkowymi. Wśród najcenniejszych obiektów wymienia się między innymi: rycerską wieżę mieszkalną w Siedlęcinie ze średniowiecznymi freskami o tematyce świeckiej i założenia parkowo-pałacowe w: Dębowym Gaju, Nielestnie, Przeździedzy, Sobocie, Wleńskim Gródku, Maciejowcu i Płakowicach.
Dolina Dobru – miasta do zwiedzenia z psem
Wleń
4. Po Wleniu z psem
W samym sercu parku leży Wleń, zwany niegdyś „Perłą Doliny Bobru”. Miejscowość od jakiegoś czasu jest sukcesywnie rewitalizowana i widać już pierwsze jej efekty. Niestety oprócz wątpliwego uroku małego miasta zlokalizowanego w pięknych okolicznościach przyrody nie znajdziecie tu dużo rozrywek i możliwości. Nie ma tu restauracji ani pensjonatu czy fajnej agroturystyki, która byłaby przyjazna turystom z psami. W samej miejscowości wyznaczona jest Ścieżka dydaktyczna św. Jadwigi Śląskiej – nie należy jednak ona do najciekawszych. Chyba, że już nie macie kompletnie pomysłu na to, co możecie robić w okolicy. Ścieżka liczy ok. 2 km, zaczyna się przy wleńskiej szkole i oznaczona jest 6 piaskowcowymi kamieniami ułożonymi wzdłuż drogi.
ścieżka przyrodniczo – dydaktyczna „Góra Gniazdo”
Ponad miejscowością znajduje się rezerwat przyrody Góra Zamkowa (360 m n.p.m.) chroniący zespół grądów z szeregiem cennych gatunków roślin oraz zabytków kultury materialnej. Na górze istniała już około 1155 r. jedna z najstarszych na Śląsku kasztelanii. Na przeważającej części rezerwatu rośnie żyzny las liściasty o charakterze zbliżonym do naturalnego. Zbocza góry są dość strome i dzięki temu grąd zboczowy typu Aceri Carpinetum jest dość dobrze zachowany. W cienistych i wilgotniejszych fragmentach dużą atrakcje stanowi czosnek niedźwiedzi. Od Wlenia na górę dojdziemy dużo ciekawszą od poprzedniczki ścieżką przyrodniczo – dydaktyczną „Góra Gniazdo”. Ma ona długość ok. 4,5 km a czas jej przejścia wynosi ok. 2,5 godziny. Wędrując przez kolejne przystanki ścieżki mamy okazję podziwiać nie tylko panoramy gór, ale i malownicze pejzaże okolicznych pól i lasów. Na trasie ustawione są tablice informacyjne i inne ciekawe formy np.: Białe Skały, porwaki piaskowcowe czy lawy pukliste. Przechodzimy również obok wielu zabytków architektury jak ruiny XIII-wiecznego Zamku Wleń czy Pałac Lenno, gdzie można się zatrzymać i wypić kawę. W Pałacu jest obecnie mała restauracja i hotel, niestety hotel nie obsługuje turystów z psami. Na samą górę dojdziemy zielonym szlakiem.
Szwajcaria Lwówecka i Lwówek Śląski
Sam Lwówek jest niezwykle urokliwą i niedużą miejscowością. Jest także jednym z pierwszych miast w Polsce lokowanych na prawie magdeburskim. Już we wczesnym średniowieczu Lwówek stał się lokalnym centrum gospodarczym i ośrodkiem osadnictwa wiejskiego. Jego rozwój przyspieszyło także dogodne położenie przy znanym szlaku handlowym zwanym Królewską Droga (Via Regia) oraz eksploatacja złota na obszarze dawnych Płakowic. Dolina Bobru niewątpliwie przyczyniła się do sukcesu ekonomicznego miasta. Szybkie bogacenie się miasta poprzez handel przyczyniło się do wczesnej lokacji. Do czasu wojny trzydziestoletniej miasto było jednym z najbogatszych i zarazem jednym z największych na Śląsku, miastem królewskim, które posiadało m.in.: prawo do organizacji targów i jarmarków, handlu solą czy bicia własnej monety. W mieście istnieje przypuszczalnie najstarszy browar w Polsce i jeden z najstarszych w Europie, „Browar Lwówek” z tradycjami piwowarskimi sięgającymi 1209 roku.
5. ZWIEDZANIE LWÓWKA ŚLĄSKIEGO I SZWAJCARII LWÓWECKIEJ Z PSEM
Mury miejskie, baszty i planty
Założenie urbanistyczne Lwówka w drugiej połowie XIII wieku otoczyły kamienne obwarowania. W XV stuleciu poprzedził je drugi ciąg murów. Pomiędzy nimi znajdowała się fosa. W następnych stuleciach obwarowania straciły na znaczeniu i rozpoczęto sukcesywną ich rozbiórkę. W drugiej połowie XIX wieku zasypano fosę, a władze miejskie podjęły wówczas decyzję o przekazaniu tego terenu pod ciąg spacerowy. Miejskie planty to teren zasypanej w większości fosy, który obsadzono drzewami i krzewami, wytyczono ścieżki i ustawiono ławki. Niezwykle przyjemne miejsce do spacerów.
Teren starego miasta otaczają mury miejskie. Zachowana niemalże w całości fortyfikacja obronna jest jednym z najważniejszych punktów turystycznych na mapie miasta. Oryginalny podwójny układ murów wykonanych z lokalnego piaskowca nadaje budowli charakteru. Do dziś w dobrym stanie zachowały się baszty średniowiecznych bram: Bolesławieckiej, Złotoryjskiej oraz Lubańskiej. Wizerunek tej pierwszej uznaje się za jedną z wizytówek Lwówka Śląskiego.
Plac Wolności i ratusz
Po dziś dzień w wielu miejscach w mieście obserwować możemy średniowieczne korzenie. Najstarsza część Lwówka leży wewnątrz Alei Wojska Polskiego. To także część, którą rekomendujemy do dalszego zwiedzania. Obie wojny światowe nie oszczędziły Lwówka, miasto zostało w dużej mierze zniszczone. Na szczęście obecnie dzięki sukcesywnej rewitalizacji widać efekty starań władz miasta, by przywrócić Lwówkowi jego świetność. Dzięki temu kilkuwiekowa polsko-czesko-niemiecka historia jest tutaj obecna i tworzy wyjątkowy klimat tego miejsca. W centralnym punkcie lwóweckiego rynku znajduje się ratusz. Obecnie jest on siedzibą muzeum. Majestatyczny budynek ratusza z charakterystycznym wysokim spadzistym dachem przyciąga swoją oryginalnością i detalami. Z górującej nad rynkiem ratuszowej wieży codziennie o godzinie 12:00 oraz podczas ważnych dla miasta wydarzeń rozbrzmiewa trwający minutę hymn lwówiecki .
Most kamienny
Nieco dalej od centrum, na drodze do Płakowic, gdzie niegdyś znajdowało się centrum wydobycia złota, znajduje się kamienny Most na Bobrze. Wcześniej o konstrukcji drewnianej, ten z piaskowca powstał w XVI wieku. Tu pobierało się w średniowieczu myto od przejezdnych, najpierw w imieniu księcia, później – miasta. Kiedy był drewniany, palono go przy każdym zbliżaniu się wojsk nieprzyjacielskich. Obecnie stanowi doskonałe miejsce widokowe, z którego całe miasto można objąć jednym spojrzeniem.
Szwajcaria Lwówecka
Lwówek leży nad rzeką Bóbr i trzema jej dopływami, natomiast jego południowo-wschodnia część graniczy z Parkiem Krajobrazowym Doliny Bobru, w którym znajduje się masyw skalny Szwajcaria Lwówecka. Jest to najwyższa naturalna piaskowcowa formacja skalna – poza Górami Stołowymi w całych Sudetach.
Do miejsca startu spaceru pod skałki można dojść z centrum Lwówka – to jedynie 20min spaceru. Można też podjechać autem na parking (51.102096, 15.593280) znajdujący się tuż przy drodze nr 297 na trasie z Lwówka Śląskiego w kierunku Jeleniej Góry. Na górę wiedzie ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Szwajcaria Lwówecka”, której przejście powinno wam zająć około 30 minut. Częściowo po trasie ścieżki biegnie żółty szlak turystyczny, który wiedzie nas do najwyższego punktu widokowego na jednej z baszt skalnych. Szlak żółty prowadzi do aż do Wlenia (na to byście jednak potrzebowali ok. 4 h, trasa ta wiedzie). Na ostatnim przystanku ścieżki znajduje się punkt widokowy z panoramą Ziemi Lwóweckiej oraz miejscem odpoczynku.
Borowy Jar, Jezioro Modre, Jezioro Wrzeszczyńskie z psem
6. Szlak Borowego Jaru – Dolina Bobru z psem
Szlak Borowy Jar to wyjątkowo atrakcyjny teren rekreacyjny, obejmuje m.in. niezwykle malownicze punkty widokowe, zabytki techniki oraz unikatowe formy krajobrazu. Ścieżka zaczyna się w Jeleniej Górze, niedaleko Wzgórza Krzywoustego (375 m n.p.m.), i biegnie dalej wzdłuż rzeki Bóbr w kierunku Siedlęcina. Rzeka Bóbr ma tutaj jedne z najciekawszych fragmentów – tworzy przełomy rzeczne, odsłaniające różnorodne i różnowiekowe formacje skalne. Trasa jest przygotowana dla turystów, bywa nawet zatłoczona w weekendy przyciągając chętnych z Jeleniej Góry i nie tylko. Po drodze znajdują się tablice informacyjne i ławki.
Już od kilku stuleci obszar Borowego Jaru, od Wzgórza Bolesława Krzywoustego do Wieży Książęcej w Siedlęcinie cieszy się zainteresowaniem mieszkańców i turystów. Góra Siodło stanowiła obszar wypoczynkowy zwany Helikonem, poprowadzono tędy szlak turystyczny – ma obecnie kolor zielony, a okoliczne skały otrzymały nazwy muz (jak zresztą możecie zobaczyć na mapce). Na Górze Siodło powstał również budynek o nazwie „Świątynia Apollo”.
Czas przejścia trasy z Jeleniej wzdłuż rzeki żółtym szlakiem do wieży w Siedlęcinie w jedną stronę to około 2,5h. Do tego warto doliczyć pobyt w przepięknym schronisku z początków XX w. – Perle Zachodu i zwiedzanie wieży rycerskiej w Siedlęcinie.
Wersja 1 – Jelenia Góra – Jezioro Modre
Można wyruszyć z parkingów przy centrum handlowym lub markecie budowlanym (50.906593, 15.729823) albo CH Nowy Rynek (50.906349, 15.732176) i kierować się w kierunku północno-zachodnim na Wzgórze Krzywoustego. Jeszcze w granicach miasta nasza trasa przebiega koło wiaduktu kolejowego na Bobrze (50.911302, 15.721918). Ten został wybudowany w latach 50. ubiegłego wieku. Pierwszy, kamienny, ośmioprzęsłowy most łączący brzegi płynącego doliną Bobru, postawiono już w 1866r. Ten został wysadzony w powietrze w czasie II WŚ. Obecny most ma prawie 40 metrów.
Później wkraczamy już we właściwą część trasy – przełom Bobru. Dolina oddziela Pogórze Izerskie – po lewej i Góry Kaczawskie – po prawej stronie. Rzeka w tym miejscu odsłania przeszłość geologiczną tego miejsca i „wnętrze” skał budujących góry.
Po drodze mijamy też tzw. Cudowne Źródełko na zboczu wzniesienia Kapliczna. Miejsce, gdzie mieszkańcy Jeleniej chętnie chodzają na spacery by napić się wody, która ma ponoć niezwykłe właściwości.
Dalsze atrakcje na drodze sponsorują jazy elektrowni wodnej Bobrowice IV spiętrząjące wody Bobru.
W końcu dochodzimy do schroniska PTTK zwanego „Perłą Zachodu”. Obecny budynek postawiono w 1950 roku na miejscu przedwojennej gospody Turmsteinbaud. Odbudowano go tak, by przypominał swoją poprzedniczkę z 1927 roku. Budynek umiejscowiony jest tuż nad krawędzią stromego urwiska, będącego jednocześnie linią brzegową jeziora. Zbudowany jest z ciemnych bali drewnianych z jasnymi obramowaniami okien. Posiada także dedykowaną, kamienną wieżę widokową na którą można wejść. Polecamy zjeść obiad w tutejszej restauracji – jedzenie w tym przybytku jest zdecydowanie lepsze niż zakładaliśmy, a ilość przekracza najśmielsze oczekiwania.
Z Perły na drugą stronę jeziora można przejść urokliwym, lekko zardzewiałym mostkiem do grupy skalnej Wieżyca, z której rozpościera się ładny widok na schronisko. Za mostkiem, skręcając w prawo możemy ścieżką wrócić do Jeleniej Góry oglądając drugi brzeg przełomowy rzeki.
Wersja 2 – Jelenia Góra – Siedlęcin
Alternatywnie, możemy iść dalej połączonym szlakiem żółtym/zielonym do Siedlęcina. To niecałe 2km trasy, więc powinniście być na miejscu w ciągu 30 minut. Tam, przechodząc na drugą stronę Bobru znajdziemy zabytkową Wieżę Książęcą. Do samej wieży, która jest muzeum z psem nie wjedziecie. Szczegółowe informacje znajdziecie na stronie internetowej.
Wersja 3 – Jelenia Góra – Wrzeszczyn
Kolejną trasą, którą powinni śmiało rozważyć miłośnicy dogtrekkingu, jest spacer dalej szlakiem żółtym do Wrzeszczyna by móc obejść cały Borowy Jar. Dolina Bobru na tym odcinku, od Jeleniej Góry aż po Wrzeszczyn, liczy sobie 10km. Nie jest specjalnie wymagająca (podejścia są tu niewielkie), natomiast jeśli zaparkowaliście w Jeleniej Górze albo tam nocujecie pamiętajcie że powrót z Wrzeszczyna środkami komunikacji publicznej może nie być możliwy. Przejście całej trasy z i do Jeleniej Góry to około 18 km.
Więcej informacji o ścieżce znajdziecie na stronie Dolnośląskiego Zespołu Parków Krajobrazowych.
Spływ rzeką Bóbr z psem
7. Spływ Bobrem Nielestno – Lwówek Śląski
Długość szlaku: 20 km (do Brunowa 22 km)
Uciążliwość: łatwy
Czas: ok. 3-4 h (chociaż na stronie wypożyczalni podane jest 5-6h)
Bobrem można spływać teoretycznie na prawie całej jego długości w obrębie Parku Krajobrazowego Dolina Bobru. Zwyczajowo jednak spływy zaczyna się z Nielestna, za Pilchowicami.
Dlaczego? Odcinek Jelenia Góra – Jezioro Pilchowickie to odcinek przełomowy zatem rzeka ma tu bardzo specyficzny charakter – jest tu wiele głazów i innych przeszkód, za zaporami jest mocny nurt. Przy spuście wody z elektrowni, których jest tu kilka, należy zachować szczególną ostrożność. Na Jeziorze Pilchowickim nie można podpływać do zapory bliżej niż na odległość 200m.
Natomiast na odcinku Zapora na Jeziorze Pilchowickim – Nielestno rzeka jest usiana jazami i innymi przeszkodami – stąd liczne przenoski, dość mało wygodne bo w wielu miejscach jest po prostu bardzo stromy i niewygodny brzeg. Jeśli jesteście wprawieni w bojach myślimy, że te piękne fragmenty rzeki przyniosą wam wiele wrażeń estetycznych, zarówno w kontakcie z naturą, jak i podziwiając dziedzictwo kulturowe – jak np. most w Pilchowicach. Sprawdźcie jedynie stan wody w rzece zanim wyruszycie na spływ.
Start spływu:
Spływ zaczynamy w miejscowości Nielestno (50.999690, 15.671867). Teoretycznie, można by było zaczynać już za Elektrownią Pilchowice II, ale dużo wygodniejszym miejscem jest pobliże ujścia Chrośnickiego Potoku. Tu na prawym brzegu doliny Bobru przy małym placyku, gdzie można zaparkować kilka samochodów, jest dobre miejsce na wodowanie kajaków. Rzeka ma tu lekki nurt i staje się szersza.
Na drodze Nielestno-Lwówek Śląski czekają nas 2 przenoski – w Marczowie i Dębowym Gaju.
Z Nielestna Bobrem płyniemy przez las aż do Wlenia. We Wleniu nie osłonią nas drzewa przed słońcem, więc w cieplejsze dni te kilkaset metrów może być dość uciążliwe. Miniemy tu 2 betonowe mosty; pierwszy prowadzący dalej drogą do centrum Wlenia, drugi, nieco mniejszy, zlokalizowany jest niedaleko Góry Zamkowej. Za Wleniem znów wpływamy w odcinek leśny, który będzie odsłonięty od czasu do czasu polami. Dolina Bobru jest tutaj na tyle szeroka, że wielbiciele słońca, będą mogli się nim cieszyć nawet wtedy, kiedy drzewa osłaniają brzegi rzeki.
W Marczowie zobaczymy most, za którym jest jaz. Po prawej stronie tuż przed mostem jest wyjście z wody i przenoska (60m). W razie potrzeby w Marczowie jest również sklep spożywczy.
Płyniemy dalej w stronę Lwówka, Bóbr zaczyna tu meandrować. Od czasu so czasu wyłonią się masywy skalne okolicznych gór.
Po kilku kilometrach dopłyniemy w okolice Dębowego Gaju, gdzie również jest jaz i należy przenieść kajak około 100m. Dopływamy przed jaz, po prawej stronie jest miejsce do wyciągnięcia sprzętu z wody.
Stamtąd zobaczymy most łączący Sobotę z Dębowym Gajem pod którym po kilkuset metrach płyniemy dalej. Po kolejnych kilometrach wiosłowania docieramy do najpiękniejszego fragmentu trasy – po lewej stronie płynąć będziemy koło lasów zarastających Szwajcarię Lwówecką.
Tuż przed Lwówkiem Śląskim, po lewej stronie obok działek ROD do których można dojechać samochodem, jest miejsce gdzie łatwo będzie można wyciągnąć kajaki. Tu też możemy zakończyć spływ robiąc około 19km rzeką lub płynąć dalej. Kawałek dalej jest jaz i przenoska po prawej stronie. Jeśli ktoś chciałby podziwiać z kajaka kamienny Most na Bobrze w Lwówku, będzie miał taką możliwość.
Spływ można zakończyć tuż za zabytkowym mostem we Lwówku na, nomen omen, Wyspie Bobrzej przy basenie OSiR (51.110847, 15.597175). Na lewym brzegu jest miejsce zejścia do wody.
Ciąg dalszy – Włodzice – Bolesławiec
Dolina Bobru na Lwówku się nie kończy, tymbardziej Wasza przygoda z psem. Możecie płynąć też do Brunowa, w okolicę Wyspy Turów (51.126187,15.582889). W Brunowie jest pięknie odrestaurowany pałac na dość osobliwej działce. Jest też ogródek restauracyjny i park.
Dalej jednak spływy nie są możliwe na odcinku kilku kilometrów – to teren Żwirowni Rakowice, gdzie Bóbr wpływa do sztucznych jezior – Rakowice I i II. Płynąć dalej Bobrem możemy transportując sprzęt lądem w okolice Włodzic Małych i dalej w kierunku Bolesławca.
Dolina Bobru – gdzie wypożyczyć kajak albo kanu?
W Nielestnie funkcjonuje kilka wypożyczalni, które oferują wynajem kajaków i pontonów, np. Kajakiem po Bobrze. Jak zauważyłyśmy po drodze kilka z nich nawet pomaga niewprawnym kajakarzom uporać się z przenoskami po drodze. Ceny oscylują w granicach 50-65zł za osobę. Sprawdźcie lokalnych dostawców, ich rekomendacje oraz dostępność. Niestety nie znalazłyśmy wypożyczalni, która oferuje wynajem kanu.
Jeśli chcecie wynająć sprzęt pływający po Jeziorze Pilchowickim, też jest taka możliwość. Są tam wypożyczalnie kajaków, rowerów wodnych oraz łódek np. Stowarzyszenie Klub Żeglarski Horyzont.
Dolina Bobru oferuje multum atrakcji dla Ciebie i Twojego psa – na pewno nie skorzystałyśmy z ich części dlatego chętnie tu jeszcze powrócimy.
